celikci
New member
Akıllara sakinlik veren olayda, apartmanın arka bahçesindeki kayalıklardan kopan modül, bir daireye ziyan verdi. Oturulamaz hale gelen daireden tahliye olan kiracı, konut sahibinin hakkında başlatmış olduğu icra takibiyle sarsıldı. İcra takibine itiraz etti. Bunun üzerine mahkemenin yolunu bu defa mesken sahibi tuttu.
Davacı mesken sahibi, mülkiyeti kendisine ilişkin taşınmazını 05/10/2013 başlangıç tarihindeki kira mukavelesi ile davalıya kiraya verdiğini, aylık kira bedelinin 1.000 TL olarak kararlaştırıldığını, davalı kiracı tarafınca 2014 yılı Eylül, Ekim Kasım, Aralık ayı ile 2015 yılı Ocak ayı kira bedellerinin ödenmediğini öne sürdü.
Ödenmeyen toplam 5.000 TL kira alacağının tahsili için davalı aleyhine icra takibi başlatıldığını, davalının haksız ve makûs niyetli itirazı yüzünden takibin durduğunu ileri sürerek; itirazın iptali ile takibin devamına, davalının icra inkar tazminatına mahkum edilmesine karar verilmesini talep etti.
Davalı kiracı ise kiralanan konutun bulunduğu binanın art bahçesindeki duvardan büyük bir kaya kesiminin yuvarlanarak binaya düştüğünü, bu konuda belediye tarafınca tutanak tutulduğunu lisana getirdi. Binada can güveliğinin bulunmadığının ve artık oturulamayacağının tespit edildiğini, binanın boşaltılarak mühürlendiğini, ardından davacı kiraya verenle yapılan görüşmeler sonucunda, artık fiili olarak dairede oturmanın mümkün olmadığından bahisle mukavelenin karşılıklı olarak feshedildiğini öne sürdü. Davalının, kiralananı kontratta amaçlanan kullanıma uygun biçimde bulundurmakla yükümlü olduğunu, 2014 yılı Eylül ayına ait kira borcu haricinde davacıya rastgele bir borcunun bulunmadığını savunarak, davanın reddini istedi.
Belgeye sunulan fotoğraflar incelendiğinde düşen kaya modülünün kiralananın kullanmasına mahzur olacak zorlayıcı sebep teşkil ettiğine dikkat çeken mahkeme; davacı kiraya verenin, kontrat müddetince kiralananı kullanıma elverişli durumda bulundurmakla yükümlü olduğuna, kiralananın davalı kiracıdan kaynaklanmayan niçinlerle kullanılamaz hale geldiği, davalının borca itirazında haklı olduğu sebebi öne sürülerek, davanın reddine karar verildi. Karar, müddeti ortasında davacı vekili tarafınca temyiz edilince devreye Yargıtay 3. Hukuk Dairesi girdi.
Kararda şöyleki denildi:
“Kira kontratı, kiraya verenin bir şeyin kullanılmasını yahut kullanmayla birlikte ondan yararlanılmasını kiracıya bırakmayı, kiracının da buna karşılık kararlaştırılan kira bedelini üstlendiği kontrattır. Tariften da anlaşılacağı üzere, kira kontratı her iki tarafa borç yükleyen kontrattır. Somut olayda, belge içinde bulunan kanıtlar dikkate alındığında, kiracıdan kaynaklanmayan, kiralananın kullanılmasına kıymetli ölçüde mahzur teşkil eden, daha sonradan ortaya çıkan zorlayıcı sebeple, davalı kiracı tarafınca, kiralananın 01/10/2014 tarihinden itibaren kullanılmadığı, davalının 2014 Eylül ayına ilişkin kira borcunu kabul ettiği anlaşılmıştır. bu biçimde, mahkemece, üstte açıklanan maddi ve hukuksal olgular, davalının kabul beyanı, davacı kiraya verenin 01/10/2014 tarihinden itibaren kira alacağı talebinde bulunamayacağı dikkate alınarak; davalının kabul beyanı doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmesi gerekirken, yanılgılı kıymetlendirme ile yazılı biçimde karar tesisi yanlışsız görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir. sonucun bozulmasına oy birliği ile hükmedilmiştir.”
Davacı mesken sahibi, mülkiyeti kendisine ilişkin taşınmazını 05/10/2013 başlangıç tarihindeki kira mukavelesi ile davalıya kiraya verdiğini, aylık kira bedelinin 1.000 TL olarak kararlaştırıldığını, davalı kiracı tarafınca 2014 yılı Eylül, Ekim Kasım, Aralık ayı ile 2015 yılı Ocak ayı kira bedellerinin ödenmediğini öne sürdü.
Ödenmeyen toplam 5.000 TL kira alacağının tahsili için davalı aleyhine icra takibi başlatıldığını, davalının haksız ve makûs niyetli itirazı yüzünden takibin durduğunu ileri sürerek; itirazın iptali ile takibin devamına, davalının icra inkar tazminatına mahkum edilmesine karar verilmesini talep etti.
Davalı kiracı ise kiralanan konutun bulunduğu binanın art bahçesindeki duvardan büyük bir kaya kesiminin yuvarlanarak binaya düştüğünü, bu konuda belediye tarafınca tutanak tutulduğunu lisana getirdi. Binada can güveliğinin bulunmadığının ve artık oturulamayacağının tespit edildiğini, binanın boşaltılarak mühürlendiğini, ardından davacı kiraya verenle yapılan görüşmeler sonucunda, artık fiili olarak dairede oturmanın mümkün olmadığından bahisle mukavelenin karşılıklı olarak feshedildiğini öne sürdü. Davalının, kiralananı kontratta amaçlanan kullanıma uygun biçimde bulundurmakla yükümlü olduğunu, 2014 yılı Eylül ayına ait kira borcu haricinde davacıya rastgele bir borcunun bulunmadığını savunarak, davanın reddini istedi.
Belgeye sunulan fotoğraflar incelendiğinde düşen kaya modülünün kiralananın kullanmasına mahzur olacak zorlayıcı sebep teşkil ettiğine dikkat çeken mahkeme; davacı kiraya verenin, kontrat müddetince kiralananı kullanıma elverişli durumda bulundurmakla yükümlü olduğuna, kiralananın davalı kiracıdan kaynaklanmayan niçinlerle kullanılamaz hale geldiği, davalının borca itirazında haklı olduğu sebebi öne sürülerek, davanın reddine karar verildi. Karar, müddeti ortasında davacı vekili tarafınca temyiz edilince devreye Yargıtay 3. Hukuk Dairesi girdi.
Kararda şöyleki denildi:
“Kira kontratı, kiraya verenin bir şeyin kullanılmasını yahut kullanmayla birlikte ondan yararlanılmasını kiracıya bırakmayı, kiracının da buna karşılık kararlaştırılan kira bedelini üstlendiği kontrattır. Tariften da anlaşılacağı üzere, kira kontratı her iki tarafa borç yükleyen kontrattır. Somut olayda, belge içinde bulunan kanıtlar dikkate alındığında, kiracıdan kaynaklanmayan, kiralananın kullanılmasına kıymetli ölçüde mahzur teşkil eden, daha sonradan ortaya çıkan zorlayıcı sebeple, davalı kiracı tarafınca, kiralananın 01/10/2014 tarihinden itibaren kullanılmadığı, davalının 2014 Eylül ayına ilişkin kira borcunu kabul ettiği anlaşılmıştır. bu biçimde, mahkemece, üstte açıklanan maddi ve hukuksal olgular, davalının kabul beyanı, davacı kiraya verenin 01/10/2014 tarihinden itibaren kira alacağı talebinde bulunamayacağı dikkate alınarak; davalının kabul beyanı doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmesi gerekirken, yanılgılı kıymetlendirme ile yazılı biçimde karar tesisi yanlışsız görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir. sonucun bozulmasına oy birliği ile hükmedilmiştir.”