Organize hata örgütü başkanı , yeni görüntüsünü ‘Yaşadıkça ve yaşlandıkça değil, direndikçe büyürüz’ başlığıyla yayınladı.
Peker, yurt dışına kaçan ve aranan Sezgin Baran Korkmaz’a ait çarpıcı tezlerde bulundu.
Daha evvel Sezgin Baran Korkmaz’ın silindiğini tez edilen 45 milyon dolar alacağının hikayesini yazan Karar gazetesi İsmet Berkan, artık de firari iş beşerinin gerisindeki temel gücü deşifre etti.
Berkan, HaftalıkGazete isimli internet sitesinde yazdığı yazıda, Korkmaz’ın yurt haricinde ve kaçak bulunmasına karşın işlerini sürdürdüğüne dikkati çekerek, ‘esas patronun’ 2015 yılında BDDK müsaadesiyle kurulan Mega Varlık olduğunu sav etti.
İsmet Berkan’ın yazısı şu biçimde:
Hayat öyküsünü anlatmaya, bilhassa de Kars’ın Digor’undan 12-13 yaşında İstanbul’a gelmesinin ve bu kentte tutunmasının öyküsünü anlatmaya bayılıyor. Bugünlerde ismini epey duyduğumuz, anlaşılan daha da duyacağımız Sezgin Baran Korkmaz’dan kelam ediyorum.
Bir gün, ayakkabı boyacılığı yaptığı Moda’dan 13-14 bireyle paylaştığı bekar meskeninin olduğu Fikirtepe’ye kadar boya sandığını taşımaya üşeniyor, sandığı inançlı olduğunu düşündüğü bir yere saklıyor.
Ancak sonraki sabah sandığını bulamayınca, sermayesini de kaybetmiş olarak ümitsizce yürümeye başlıyor. Bahariye’de önünden geçtiği bir kebapçı-dönercinin camında “Bulaşıkçı aranıyor” ilanını görür görmez içeri girip başvuruyor ve daha sonra da işe alınıyor.
Küçük Sezgin’in (kendisine bu biçimde hitap edilmesini istiyor, “Köyde hayli Baran vardı, benim lakabım ‘Deli Baran’dı. Burada ise Baran biraz entel duruyor” diyor) uzunluğu kısa, karnı aç. Bir bakıyor ki müşteriler dönerlerinin kimi vakit hepsini yemiyor, tabaklarda artık dönerler kalıyor. Bulaşık yıkama işini ağırdan almak kıymetine artık dönerleri atıştırıyor.
Derken aklına bir fikir geliyor: Bu artık dönerleri biriktiriyor, kebapçı kapandıktan daha sonra Kadıköy Salı pazarında satacak.
Kebapçıdaki işvereni onu pazarda döner satarken yakalayınca pişkince, “Ama hacı amca sen daima demiyor musun ‘israf haram’ diye, ben de israf olmasın dönerler diye uğraşıyorum” diyor.
Bilmiyorum, Sezgin Baran Korkmaz’ın övünerek anlattığı bu hikaye, onun ticarete yaklaşımı, ahlakı ve diğerinin daha evvel satılmış malını ikinci kere satma eğilimi hakkında kâfi fikri veriyor mu?
DOLANDIRICILIK YAPMIŞ LAKİN ÖVÜNEREK ANLATIYOR
bir daha kendisinin övünerek anlattığı bir öbür hikaye:
Gümrükte takılıp kalmış bir su arıtma aygıtı olduğunu öğreniyor. Gidiyor gümrüğe, tasfiyeden bunu satın almak istiyor. Tam 62 bin tane gelmiş bu minik aletlerden ve gümrük bunları tanesi 1 liradan satacak.
Borç harç para buluyor, 62 bin aygıtı satın alıyor ve daha sonra pazarlamaya başlıyor. Adedini 70 liradan satacak. Lakin kimse su arıtma aygıtı almıyor. Sezgin battı batacak, alacaklılar kapıda. Aklına tıpkı aygıtı “enerji tasarrufu sağlar” diyerek satmak geliyor. Hepsini satıyor.
Bu öyküde de bir ahlaki ders var ve ortadan epey yıl geçtiği biçimde Sezgin Baran Korkmaz bununla övünmeye devam emesi de bence başlı başına bir ders.
Sattığı aygıt aslında ne suyu arıtıyor ne de güç tasarrufu sağlıyor. Yani baştan sona dolandırıcılık. SBK için ise muvaffakiyet hikayesi.
Bu yazıyı yazmazdan evvel YouTube’da onlarca görüntü izledim, kimileri Sezgin Baran Korkmaz’ın verdiği söyleşiler yahut bir yerlerde yaptığı konuşmalardı. Birden fazla ise onun kim olduğunu anlatmaya çalışan, adeta körün fili tanımı misali SBK’yı tanımlamaya çalışan videolardı.
Sezgin Baran Korkmaz, diyorum ya, geçmişini anlatmaya bayılıyor; yüzüne keyifli bir gülümseme yayılıyor ve alıyor sazı eline. Fakat geçmişinin bir periyodu var ki, oraya niçinse hiç girmiyor yahut epey az değiniyor.
KİNGSTON’LARLA NEREDE NASIL TANIŞTI?
“Meğer epey kolaymış, bir günde kurdum” diye anlatıyor SBK Holding’in kuruluşunu ancak işe başlamak için gereken birinci sermayeyi nereden nasıl bulduğunu söylemiyor bir türlü.
Onları birinci Türkiye’ye getirdiğinde onlara nasıl palavra dediğini, ofisini olduğundan büyük gösterdiğini bir daha gururla anlatıyor, Kingston kardeşlerle ilgisinin ilerleme biçimini ve bilgileri ise daima art planda bırakıyor, hiç ayrıntıya girmiyor. ABD Utah’da “The Order” diye anılan bir tarikatın önde gelen isimleri olan Kingston ailesinin zenginliği muhakkak ki gözlerini kamaştırmış.
Biz onu işveren sanıyoruz ancak o “Benim işverenim 40 yaşında, 4 eşi ve 38 çocuğu olan bir insan” diyor. Kastettiği kişi Jacob Ortell Kingston. SBK hiç değilse yerini biliyor, paranın gerçek kaynağından “patronum” diye kelam ediyor.
AKBABA HOLDİNG: SBK
Pekala tam olarak ne iş yapıyor SBK?
Bir söyleşisinde, “Batmış, tam manasıyla sıfırı tüketmiş şirketleri alıyorum” diyor. Başta kendi işini tanım ederken “Batmış şirket işindeyim” dermiş, sona “Öyle deme, daha müspet görünmek lazım” demişler ona ve İngilizce “Asset management” tabirini kullanımını öğütlemişler.
Fakat aslında yaptığı iş hiç bir formda “asset management”e benzemiyor. “Varlık yönetimi” manasına gelen bu tabir, bir yatırım şirketinin, daha hayli da bankasının sizin daha epey nakit ve pay senedi formundaki menkul varlıklarınızı yönetmesi, size para kazandırması demek.
halbuki SBK bu manada “varlık yönetimi” yapmıyor; batık durumdaki şirketleri devralıyor, içlerini temizliyor ve satıyor. Olağan “Bir şirket içi temizlenip para eder hale gelecek olsa niye bunu birinci sahibi yapmıyor da dönüp bu işte SBK’yı kullanıyor” diye bir soru geliyor çabucak akla. Dedim ya SBK varlık idaresi yapmıyor, şirket satın alıyor. O yüzden onun yaptığı en çok hepimizin bilgisine Oliver Stone’un 1987’de çektiği meşhur “Wall Street” sinemasıyla giren “hostile takeover”a benziyor benzese benzese.
Doğal bu “saldırgan ele geçirme”nin Amerikan versiyonu borsada halka açık şirketlerde yaşanıyor. Eli geçiren şirket, aldığı şirketi kısa müddette daha değerli/karlı hala getirip payları elinden çıkarıyor. Doğal bu daha bedelli ve karlı hale getirmek için insansız işten çıkarmalar vs uygulanıyor.
BORAJET’İ THY’YE 300 MİLYON DOLARA SATACAKTI, ELİNDE KALDI
Türkiye’de şirketler halka açık olsalar bile hiç birinin halka açıklık oranı yüzde 100’lere varmadığı ve neredeyse bütün şirketlerimiz “patron şirketi” olduğu için burada bir şirketi ele geçirmek için işverenin bileğini bükmeniz gerekiyor.
SBK’nın bu biçimde bilek bükerek ele geçirdiği şirketlerden biri örneğin meşhur BoraJet.
Türkiye’de ODTÜ mezunu bir elektrik mühendisi olan, yüksek lisans ve doktorasını Amerika’da meşhur MIT’de tamamlayıp senelerca ODTÜ’de hocalık yapan, daha sonra 1979’da Amerika’ya geri dönüp orada araştırmacı bilim insanı olan ve mikro dalga alanında yaptığı buluş ve aldığı 12 patentle Hitit isimli bir yarı iletken şirketi kuran, bu şirketi 2014’te 2.45 milyar dolara satıp kendini emekliye ayıran Yalçın Ayaşlı, bir heves Türkiye’de bölgesel havayolu işine girer.
Kör topal ilerleyen, hiç bir vakit para kazanamayan BoraJet için evvel “FETÖ parasıyla kuruldu” diye gazetelerde haberler çıkmaya başlar. (Şirketin Ayaşlı haricindeki iki küçük hissedarı sahiden de FETÖ’cüdür.) Şirketin işleri güzelce bozulur. Derken Sezgin Baran Korkmaz diye biri ortaya çıkar, şirketi satın almak istediğini söyler. Yalçın Ayaşlı şirketin banka borçlarını da kendisi üstlenerek ve dediğine bakılırsa “bilabedel” lakin şayet SBK şirketi sattığında kar ederse bu karın yüzde 25’ine ortak olarak SBK’ya devreder.
Benim anladığım kadarıyla SBK’nın gayesi de, BoraJet’e biraz makyaj yapmak ve şirketi 300 milyon doların üzerinde bir bedelle Türk Hava Yolları’na satmaktır. O periyot, SBK’yı sık sık Karslı hemşerisi Ulaştırma Bakanı Ahmet Arslan’la bir arada görürüz, her fırsatta ikili Kars’a sarfiyat, orada ya bir okul ya bir yurt temeli atarlar.
Lakin BoraJet’in THY’ye satışı bir hayal olarak kalır. bu biçimde olduğu anlaşılınca SBK, satış sırasında evrakta sahtecilik yapıldığı, şirketin olmayan gelirlerinin gelir olarak muhasebeleştirildiği ve bu biçimdece zararın gizlendiği argümanıyla Yalçın Ayaşlı aleyhine davalar açar. Bu ortada sıkı bir Atatürkçü ve ABD’de kendi şahsi parasıyla Türkiye tanıtımı yapan bir isim olan Ayaşlı’nın ne FETÖ’cülüğü kalır ne öbür bir şeyi.
Yalçın Ayaşlı yıllardır kendini anlatmaya çalışıyor. Onunla ilgili en kapsamlı söyleşilerden biri, enteresandır 2017 Aralık ayında Sabah gazetesinde yayınlandı. Ayaşlı, hala kendi web sitesinden açıklamalar yaparak durumunu savunmaya çalışıyor. Hatta en son açıklamasını daha geçenlerde yayınladı. Fakat anlaşılan Türkiye’de SBK ile Ayaşlı içindeki davalar devam ediyor ve galiba SBK kazanan tarafta. 7 Haziran 2021 günü Barış Terkoğlu, Cumhuriyet’teki köşesinde mayıs ayında yapılmış bir icra satışının evraklarını yayınladı. Bu dokümanlara bakınca, SBK’nın BoraJet’i satın alan şirketi Bugaraj’ın icradan “alacaklarına karşılık” olarak Ayaşlı’nın Ortaköy’deki üç bedelli yalısını aldığı görülüyor.
Bir büyük ticari alış veriş konusunda iki iş insanından hangisinin haklı olduğuna ben karar verecek değilim lakin bütün bu süreç boyunca SBK’nın uyguladığı bel altı taktikler fazlaca besbelli.
BİR GÜN SBK ŞİRKETE GELDİ, “BEN SİZİN YENİ ORTAĞINIZIM” DEDİ
BoraJet bir örnek. Bir diğer örneği geçen gün yazdım, Kıraça Holding ve İnan Kıraç’ın da isminin karıştırıldığı hadisede SBK bir daha bir ekip alacak davaları açarak (ki bunların fiyatı 45 milyon dolar üzere önemli bir rakam) İnan Kıraç’ı yıldırmaya çalışmıştı.
Son bir örnek, ismi duyulmamış bir orta uzunluk şirket. Kendi alanının önde gelen kurumlarından biri olan şirkete bir gün Sezgin Baran Korkmaz gelir, “Ben artık sizin yeni ortağınızım” der. bir süre daha sonra konuşma şuna dönüşür: “Ya ben sizin payınızı 40’a alayım, ya siz benim payımı 80’e alın…” Yani İnan Kıraç bu yolu uyguladığı birinci kişi değil SBK’nın.
Biraz evvel SBK’nın sistemini İngilizce “hostile takeover”a benzetmiştim ya; burada geçen “hostile” sözünün manası “saldırgan” ve “düşman.”
SBK’nın son derece saldırgan olduğu ve gözüne koyduğu şirketi satın aldığı yahut bir biçimde içine girip oranın temel sahiplerine ömrü zehir ettiği epeyce belirli.
NEREDEN GELİYOR BU DEĞİRMENİN SUYU?
Pekala bu değirmenin suyu nereden geliyor? Konuşmaya, muvaffakiyetlerini anlatmaya pek meraklı Sezgin Baran Korkmaz lakin SBK Holding’in bu biçimde sıfırdan alıp yükselttiği ve daha sonra da yüksek fiyata sattığı şirketlerin isimlerini vermek konusunda niçinse o kadar da istekli değil. Kendi argümanı “ölü” durumdaki şirketleri alıp canlandırmak, bir daha iktisada kazandırmak. Fakat bunu nerede yapmış, hiç örnek yok.
SORUYU tekrar EDEYİM: BU SATINALMALARDA KULLANILAN PARA NEREDEN GELİYOR?
Dönüp, SBK’nın “patronum” dediği Kingston kardeşlere bakmamız lazım. Zira SBK’nın yaptığı bir hayli operasyonda Kingston kardeşlerin gelip Türkiye’de kurdukları bir “varlık idare şirketi” olan Mega Varlık ile SBK içinde önemli bir iş birliği/güç birliği görülüyor.
Sezgin Baran Korkmaz, yüzde 99.99 payı Jacob Ortell Kingston’a ilişkin olan Mega Varlık’ın hiç bir yerinde gözükmüyor. Lakin bir daha de, Türkiye’de SBK’ya aitmiş üzere yazılıp çizilen işlerin birçoklarında aslında bu şirket var. Zira gerçekte işveren bu şirket.
TEMEL İŞVEREN MEGA VARLIK
Mega Varlık, 2015 yılında BDDK müsaadesiyle kurulmuş bir şirket. Bu çeşit varlık şirketleri temel olarak bankaların artık tahsil edemez oldukları kredi alacaklarını aşikâr bir iskontoyla (örneğin 100 liralık borcu 40 liraya gibi) satın alıyor ve daha sonra da bu alacakları tahsile uğraşıyor. ötürüsıyla Mega’nın elinde bir yerde değer biçilemez bir bilgi var: Hangi şirketler ne ölçüde batık durumda, bunu biliyor. Anlaşılan bu bilgiyi vakit zaman SBK ile de paylaşıyor; SBK kendine amaç seçeceği şirketleri bu biçimde belirliyor büyük olasılıkla.
Ancak doğal benim bu söylemiş olduğim bir teori şimdilik. Olağan bir ülkede yaşıyor olsaydık, Mali Polis ve tahminen SPK, BDDK üzere kurumlar hem Mega’nın hem SBK’nın kayıtlarını oldukçatan incelemiş ve var ise hata yahut işbirliğini ortaya çıkartmış olurdu.
GÜYA MAHPUSA GİRMEYECEKMİŞ GİBİ…
Çok enteresan bir şey var. Mega Varlık, Ağustos 2019’da sermaye arttırımına gitmiş ve sermayesini 93 milyon 292 bin liraya çıkartmış. Ek sermayenin tamamını da Jacob Ortell Kingston koymuş. Bu sermaye arttırımından yalnızca bir ay evvel, tıpkı Jacob Kingston 21 Temmuz 2019 günü Utah’ta yargılandığı mahkemede savcılıkla ceza mutabakatı yapmış ve yargıca “Ben suçluyum” demişti. (Kendisiyle birlikte kardeşi Isaiah, annesi Rachel ve eşlerinden biri olan Sally Kingston da aynın muahedeyi yapıp “Suçluyuz” demişlerdi.)
Biraz daha sonra kaçınılmaz biçimde bilgilerinı anlatacağım, bu dava bu yılın Mart ayında sonuçlandı, heyet mahkemede hala kendini savunan fakat Kingston kardeşlerin de aleyhinde tabir verdiği Lev Aslan Dermen’i (veya eski ismiyle Levon Termendzhyan’ı) mahkum etti. Heyetin mahkumiyet sonucunın akabinde Amerika’da yargıç ceza tayini yapıyor. Mahkum olan Dermen de, onu mahkum ettiren Jacob ve Isaiah kardeşler de azamî 30 yıl mahpusla karşı karşıyalar, bakalım hakimin takdiri ne olacak. Yargılanan ve hatalarını itiraf eden iki bayan ise azamî 15 yıl mahpusla karşı karşıya.
MEGA DA, SBK DA İŞ YAPMAYA DEVAM EDİYOR
Başa döneyim, diyeceğim o ki, Ağustos 2019’da Jacob Kingston Türkiye’deki şirketinde sermaye arttırımına giderken azamî 30 yıl mahpus cezasına yanlışsız gittiğini biliyordu, ancak bir daha de bu yatırımı yaptı. Büyük ihtimalle fazlaca daha az bir ceza alacak lakin Jacob işlerini, hele Türkiye’deki işlerini durdurmaya niyetli gözükmüyor. Az evvel meselai anlattım, SBK da yurt haricinde ve kaçak bulunmasına karşın işlerini sürdürüyor. Son beş ayda en az iki şirketi elinden çıkardı.
Lakin işler eskisi üzere parlak değil anlaşılan. Örneğin Mega Varlık, son olarak bankalara olan borçlarını ödeyemez duruma düştü, Garanti Bankası’na olan borcuna karşılık teminat gösterdiği şirket merkezi olarak kullanılan yalı satılığa çıktı.
Sezgin Baran Korkmaz kendisi anlatmıyor lakin Kingston ailesiyle ilgilerinde kilit ismin Türkiye’den de vatandaşlık alan Lev Aslan Dermen (Levon Termendzhyan) olduğu anlaşılıyor.
Yer yer haberlerde Los Angeles’teki meşhur Ermeni mafyasıyla da alakası olduğu yazılan, “örgütlü kabahat dünyasının ismi” diye anılan Termendzhyan, 14 farklı şirketin sahibi, büyük ortağı yahut yöneticisi gözüküyor. Bu şirketlerden birinin ismi da SBK Holding USA. Evet, bildiğiniz SBK Holding.
SBK’NIN LOS ANGELES VERSİYONU
Biyografisinde kendisini “12 yaşında akaryakıt istasyonunda pompacı olarak çalışmaya başladı” diye gururla anlatan Termendzhyan’ın Türkiye ile birinci ve tek teması Sezgin Baran Korkmaz değil. Daha evvel, FETÖ’cülükle suçlanıp malından mülkünden edilen fakat aslına bakarsanız servetinin kaynağı da çok karanlık olan Mübariz Mansimov ile ortak bir şirketi olduğu sav ediliyor. Mansimov bu iddiayı çok ırkçı sözlerle reddediyor lakin Termendzhyan’ın oğlu, “Biz onunla ortaktık” diyor, şirket ismi bile veriyor.
Termendzhyan, Türkiye’ye de yatırım yapmış, yani 250 bin dolar getirmiş, karşılığında TC vatandaşlığı da almış. Bu ortada Amerika’da ismini da değiştirmiş, Lev Arslan Dermen yapmış. Termendzhyan’ın şirketlerinden birinin web sitesinde, Amerika haricinde da büyümek istediği söyleniyor, sayılan ülkelerden biri de Türkiye. “Türk hükümetine ham petrol nakliyatı için teklif verdik” diyor. Termendzhyan’ın “teklif verdik” dediği şirketi, işte bu Utah’daki dolandırıcılığa da karışan şirketi: Noil.
SBK HOLDİNG USA DE OLDUKÇA KARANLIK İŞLER YAPIYOR
aslına bakarsanız Utah’daki dolandırıcılık davasında Termendzhyan’ın yönettiği SBK Holding USA’in de ismi geçiyor. Bu şirket, savcıya ve mahkeme kayıtlarına bakılırsa bir emlak şirketi. sıradan bir Google aramasında, Termendzhyan’ın ve şirketlerinin isminin geçtiği hukuk davalarının listesine ulaştım; davalardan birçok SBK Holding USA ile irtibatlı. Emlak almış parasını ödemememiş yahut emlak satmış ancak tapu evresini yapmamış üzere değişik suçlamalar var.
İşte bu karanlık ve gizemli kişiselyet, Termendzhyan, anlaşıldığı kadarıyla Sezgin Baran Korkmaz’ın ABD’ye birinci giriş bileti olmuş. Onun aracılığıyla, onun 2010’dan beri bio-yakıt dolandırıcılığı işinde bir arada çalıştığı Kingston’larla tanışmış SBK ve daha sonrasında da yürümüş gitmiş.
Gitmiş ancak ta buraya gelirken sorduğum soruyu hatırlatayım: SBK’nın parası nereden geliyor?
Kendisine soracak olursanız (gazeteci Ahmet Şık bir sohbette sormuş) SBK, Kingston’lardan bugüne kadar yalnızca 62 milyon dolar almış. Onu da borç olarak. Utah’taki savcılığın bulduğuna bakılırsa toplam 134 milyon dolar Lüksemburg ve Türkiye’ye gelmiş (veya Lüksemburg üzerinden de Türkiye’ye gelmiş).
MASAK’ın bu paranın Türkiye’ye geldikten daha sonra ne olduğuyla ilgili farklı fakat ortasından çıkılması güç tespitleri var. Paranın bir kısmı elden ve nakit olarak bankadan çekiliyor, daha sonra bir daha yatırılıyor vs. SBK’nın şirketleri içinde dolaştırılıyor para.
Bir de natürel Kingston kardeşlerin Mega Varlık üzerinden getirdikleri ve Türkiye’de yönlendirdikleri paralar var. Mega Varlık’ın kendi operasyonları var.
Ziyadesiyle karmaşık ve üstelik ortada pek de mali bilgi olmayan bir durumla karşı karşıyayız. SBK Holding’in ve iştiraki şirketlerin hesaplarını, bilançolarını ve nakit hareketlerini daima bir arada görmeye gereksinimimiz var aslında. Umalım ki İstanbul’da devam eden soruşturmanın sonunda bu para hareketlerini bilebilir duruma gelelim, SBK’nın mali ağını tam olarak nazaranbilelim.
YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYIN
Peker, yurt dışına kaçan ve aranan Sezgin Baran Korkmaz’a ait çarpıcı tezlerde bulundu.
Daha evvel Sezgin Baran Korkmaz’ın silindiğini tez edilen 45 milyon dolar alacağının hikayesini yazan Karar gazetesi İsmet Berkan, artık de firari iş beşerinin gerisindeki temel gücü deşifre etti.
Berkan, HaftalıkGazete isimli internet sitesinde yazdığı yazıda, Korkmaz’ın yurt haricinde ve kaçak bulunmasına karşın işlerini sürdürdüğüne dikkati çekerek, ‘esas patronun’ 2015 yılında BDDK müsaadesiyle kurulan Mega Varlık olduğunu sav etti.
İsmet Berkan’ın yazısı şu biçimde:
Hayat öyküsünü anlatmaya, bilhassa de Kars’ın Digor’undan 12-13 yaşında İstanbul’a gelmesinin ve bu kentte tutunmasının öyküsünü anlatmaya bayılıyor. Bugünlerde ismini epey duyduğumuz, anlaşılan daha da duyacağımız Sezgin Baran Korkmaz’dan kelam ediyorum.
Bir gün, ayakkabı boyacılığı yaptığı Moda’dan 13-14 bireyle paylaştığı bekar meskeninin olduğu Fikirtepe’ye kadar boya sandığını taşımaya üşeniyor, sandığı inançlı olduğunu düşündüğü bir yere saklıyor.
Ancak sonraki sabah sandığını bulamayınca, sermayesini de kaybetmiş olarak ümitsizce yürümeye başlıyor. Bahariye’de önünden geçtiği bir kebapçı-dönercinin camında “Bulaşıkçı aranıyor” ilanını görür görmez içeri girip başvuruyor ve daha sonra da işe alınıyor.
Küçük Sezgin’in (kendisine bu biçimde hitap edilmesini istiyor, “Köyde hayli Baran vardı, benim lakabım ‘Deli Baran’dı. Burada ise Baran biraz entel duruyor” diyor) uzunluğu kısa, karnı aç. Bir bakıyor ki müşteriler dönerlerinin kimi vakit hepsini yemiyor, tabaklarda artık dönerler kalıyor. Bulaşık yıkama işini ağırdan almak kıymetine artık dönerleri atıştırıyor.
Derken aklına bir fikir geliyor: Bu artık dönerleri biriktiriyor, kebapçı kapandıktan daha sonra Kadıköy Salı pazarında satacak.
Kebapçıdaki işvereni onu pazarda döner satarken yakalayınca pişkince, “Ama hacı amca sen daima demiyor musun ‘israf haram’ diye, ben de israf olmasın dönerler diye uğraşıyorum” diyor.
Bilmiyorum, Sezgin Baran Korkmaz’ın övünerek anlattığı bu hikaye, onun ticarete yaklaşımı, ahlakı ve diğerinin daha evvel satılmış malını ikinci kere satma eğilimi hakkında kâfi fikri veriyor mu?
DOLANDIRICILIK YAPMIŞ LAKİN ÖVÜNEREK ANLATIYOR
bir daha kendisinin övünerek anlattığı bir öbür hikaye:
Gümrükte takılıp kalmış bir su arıtma aygıtı olduğunu öğreniyor. Gidiyor gümrüğe, tasfiyeden bunu satın almak istiyor. Tam 62 bin tane gelmiş bu minik aletlerden ve gümrük bunları tanesi 1 liradan satacak.
Borç harç para buluyor, 62 bin aygıtı satın alıyor ve daha sonra pazarlamaya başlıyor. Adedini 70 liradan satacak. Lakin kimse su arıtma aygıtı almıyor. Sezgin battı batacak, alacaklılar kapıda. Aklına tıpkı aygıtı “enerji tasarrufu sağlar” diyerek satmak geliyor. Hepsini satıyor.
Bu öyküde de bir ahlaki ders var ve ortadan epey yıl geçtiği biçimde Sezgin Baran Korkmaz bununla övünmeye devam emesi de bence başlı başına bir ders.
Sattığı aygıt aslında ne suyu arıtıyor ne de güç tasarrufu sağlıyor. Yani baştan sona dolandırıcılık. SBK için ise muvaffakiyet hikayesi.
Bu yazıyı yazmazdan evvel YouTube’da onlarca görüntü izledim, kimileri Sezgin Baran Korkmaz’ın verdiği söyleşiler yahut bir yerlerde yaptığı konuşmalardı. Birden fazla ise onun kim olduğunu anlatmaya çalışan, adeta körün fili tanımı misali SBK’yı tanımlamaya çalışan videolardı.
Sezgin Baran Korkmaz, diyorum ya, geçmişini anlatmaya bayılıyor; yüzüne keyifli bir gülümseme yayılıyor ve alıyor sazı eline. Fakat geçmişinin bir periyodu var ki, oraya niçinse hiç girmiyor yahut epey az değiniyor.
KİNGSTON’LARLA NEREDE NASIL TANIŞTI?
“Meğer epey kolaymış, bir günde kurdum” diye anlatıyor SBK Holding’in kuruluşunu ancak işe başlamak için gereken birinci sermayeyi nereden nasıl bulduğunu söylemiyor bir türlü.
Onları birinci Türkiye’ye getirdiğinde onlara nasıl palavra dediğini, ofisini olduğundan büyük gösterdiğini bir daha gururla anlatıyor, Kingston kardeşlerle ilgisinin ilerleme biçimini ve bilgileri ise daima art planda bırakıyor, hiç ayrıntıya girmiyor. ABD Utah’da “The Order” diye anılan bir tarikatın önde gelen isimleri olan Kingston ailesinin zenginliği muhakkak ki gözlerini kamaştırmış.
Biz onu işveren sanıyoruz ancak o “Benim işverenim 40 yaşında, 4 eşi ve 38 çocuğu olan bir insan” diyor. Kastettiği kişi Jacob Ortell Kingston. SBK hiç değilse yerini biliyor, paranın gerçek kaynağından “patronum” diye kelam ediyor.
AKBABA HOLDİNG: SBK
Pekala tam olarak ne iş yapıyor SBK?
Bir söyleşisinde, “Batmış, tam manasıyla sıfırı tüketmiş şirketleri alıyorum” diyor. Başta kendi işini tanım ederken “Batmış şirket işindeyim” dermiş, sona “Öyle deme, daha müspet görünmek lazım” demişler ona ve İngilizce “Asset management” tabirini kullanımını öğütlemişler.
Fakat aslında yaptığı iş hiç bir formda “asset management”e benzemiyor. “Varlık yönetimi” manasına gelen bu tabir, bir yatırım şirketinin, daha hayli da bankasının sizin daha epey nakit ve pay senedi formundaki menkul varlıklarınızı yönetmesi, size para kazandırması demek.
halbuki SBK bu manada “varlık yönetimi” yapmıyor; batık durumdaki şirketleri devralıyor, içlerini temizliyor ve satıyor. Olağan “Bir şirket içi temizlenip para eder hale gelecek olsa niye bunu birinci sahibi yapmıyor da dönüp bu işte SBK’yı kullanıyor” diye bir soru geliyor çabucak akla. Dedim ya SBK varlık idaresi yapmıyor, şirket satın alıyor. O yüzden onun yaptığı en çok hepimizin bilgisine Oliver Stone’un 1987’de çektiği meşhur “Wall Street” sinemasıyla giren “hostile takeover”a benziyor benzese benzese.
Doğal bu “saldırgan ele geçirme”nin Amerikan versiyonu borsada halka açık şirketlerde yaşanıyor. Eli geçiren şirket, aldığı şirketi kısa müddette daha değerli/karlı hala getirip payları elinden çıkarıyor. Doğal bu daha bedelli ve karlı hale getirmek için insansız işten çıkarmalar vs uygulanıyor.
BORAJET’İ THY’YE 300 MİLYON DOLARA SATACAKTI, ELİNDE KALDI
Türkiye’de şirketler halka açık olsalar bile hiç birinin halka açıklık oranı yüzde 100’lere varmadığı ve neredeyse bütün şirketlerimiz “patron şirketi” olduğu için burada bir şirketi ele geçirmek için işverenin bileğini bükmeniz gerekiyor.
SBK’nın bu biçimde bilek bükerek ele geçirdiği şirketlerden biri örneğin meşhur BoraJet.
Türkiye’de ODTÜ mezunu bir elektrik mühendisi olan, yüksek lisans ve doktorasını Amerika’da meşhur MIT’de tamamlayıp senelerca ODTÜ’de hocalık yapan, daha sonra 1979’da Amerika’ya geri dönüp orada araştırmacı bilim insanı olan ve mikro dalga alanında yaptığı buluş ve aldığı 12 patentle Hitit isimli bir yarı iletken şirketi kuran, bu şirketi 2014’te 2.45 milyar dolara satıp kendini emekliye ayıran Yalçın Ayaşlı, bir heves Türkiye’de bölgesel havayolu işine girer.
Kör topal ilerleyen, hiç bir vakit para kazanamayan BoraJet için evvel “FETÖ parasıyla kuruldu” diye gazetelerde haberler çıkmaya başlar. (Şirketin Ayaşlı haricindeki iki küçük hissedarı sahiden de FETÖ’cüdür.) Şirketin işleri güzelce bozulur. Derken Sezgin Baran Korkmaz diye biri ortaya çıkar, şirketi satın almak istediğini söyler. Yalçın Ayaşlı şirketin banka borçlarını da kendisi üstlenerek ve dediğine bakılırsa “bilabedel” lakin şayet SBK şirketi sattığında kar ederse bu karın yüzde 25’ine ortak olarak SBK’ya devreder.
Benim anladığım kadarıyla SBK’nın gayesi de, BoraJet’e biraz makyaj yapmak ve şirketi 300 milyon doların üzerinde bir bedelle Türk Hava Yolları’na satmaktır. O periyot, SBK’yı sık sık Karslı hemşerisi Ulaştırma Bakanı Ahmet Arslan’la bir arada görürüz, her fırsatta ikili Kars’a sarfiyat, orada ya bir okul ya bir yurt temeli atarlar.
Lakin BoraJet’in THY’ye satışı bir hayal olarak kalır. bu biçimde olduğu anlaşılınca SBK, satış sırasında evrakta sahtecilik yapıldığı, şirketin olmayan gelirlerinin gelir olarak muhasebeleştirildiği ve bu biçimdece zararın gizlendiği argümanıyla Yalçın Ayaşlı aleyhine davalar açar. Bu ortada sıkı bir Atatürkçü ve ABD’de kendi şahsi parasıyla Türkiye tanıtımı yapan bir isim olan Ayaşlı’nın ne FETÖ’cülüğü kalır ne öbür bir şeyi.
Yalçın Ayaşlı yıllardır kendini anlatmaya çalışıyor. Onunla ilgili en kapsamlı söyleşilerden biri, enteresandır 2017 Aralık ayında Sabah gazetesinde yayınlandı. Ayaşlı, hala kendi web sitesinden açıklamalar yaparak durumunu savunmaya çalışıyor. Hatta en son açıklamasını daha geçenlerde yayınladı. Fakat anlaşılan Türkiye’de SBK ile Ayaşlı içindeki davalar devam ediyor ve galiba SBK kazanan tarafta. 7 Haziran 2021 günü Barış Terkoğlu, Cumhuriyet’teki köşesinde mayıs ayında yapılmış bir icra satışının evraklarını yayınladı. Bu dokümanlara bakınca, SBK’nın BoraJet’i satın alan şirketi Bugaraj’ın icradan “alacaklarına karşılık” olarak Ayaşlı’nın Ortaköy’deki üç bedelli yalısını aldığı görülüyor.
Bir büyük ticari alış veriş konusunda iki iş insanından hangisinin haklı olduğuna ben karar verecek değilim lakin bütün bu süreç boyunca SBK’nın uyguladığı bel altı taktikler fazlaca besbelli.
BİR GÜN SBK ŞİRKETE GELDİ, “BEN SİZİN YENİ ORTAĞINIZIM” DEDİ
BoraJet bir örnek. Bir diğer örneği geçen gün yazdım, Kıraça Holding ve İnan Kıraç’ın da isminin karıştırıldığı hadisede SBK bir daha bir ekip alacak davaları açarak (ki bunların fiyatı 45 milyon dolar üzere önemli bir rakam) İnan Kıraç’ı yıldırmaya çalışmıştı.
Son bir örnek, ismi duyulmamış bir orta uzunluk şirket. Kendi alanının önde gelen kurumlarından biri olan şirkete bir gün Sezgin Baran Korkmaz gelir, “Ben artık sizin yeni ortağınızım” der. bir süre daha sonra konuşma şuna dönüşür: “Ya ben sizin payınızı 40’a alayım, ya siz benim payımı 80’e alın…” Yani İnan Kıraç bu yolu uyguladığı birinci kişi değil SBK’nın.
Biraz evvel SBK’nın sistemini İngilizce “hostile takeover”a benzetmiştim ya; burada geçen “hostile” sözünün manası “saldırgan” ve “düşman.”
SBK’nın son derece saldırgan olduğu ve gözüne koyduğu şirketi satın aldığı yahut bir biçimde içine girip oranın temel sahiplerine ömrü zehir ettiği epeyce belirli.
NEREDEN GELİYOR BU DEĞİRMENİN SUYU?
Pekala bu değirmenin suyu nereden geliyor? Konuşmaya, muvaffakiyetlerini anlatmaya pek meraklı Sezgin Baran Korkmaz lakin SBK Holding’in bu biçimde sıfırdan alıp yükselttiği ve daha sonra da yüksek fiyata sattığı şirketlerin isimlerini vermek konusunda niçinse o kadar da istekli değil. Kendi argümanı “ölü” durumdaki şirketleri alıp canlandırmak, bir daha iktisada kazandırmak. Fakat bunu nerede yapmış, hiç örnek yok.
SORUYU tekrar EDEYİM: BU SATINALMALARDA KULLANILAN PARA NEREDEN GELİYOR?
Dönüp, SBK’nın “patronum” dediği Kingston kardeşlere bakmamız lazım. Zira SBK’nın yaptığı bir hayli operasyonda Kingston kardeşlerin gelip Türkiye’de kurdukları bir “varlık idare şirketi” olan Mega Varlık ile SBK içinde önemli bir iş birliği/güç birliği görülüyor.
Sezgin Baran Korkmaz, yüzde 99.99 payı Jacob Ortell Kingston’a ilişkin olan Mega Varlık’ın hiç bir yerinde gözükmüyor. Lakin bir daha de, Türkiye’de SBK’ya aitmiş üzere yazılıp çizilen işlerin birçoklarında aslında bu şirket var. Zira gerçekte işveren bu şirket.
TEMEL İŞVEREN MEGA VARLIK
Mega Varlık, 2015 yılında BDDK müsaadesiyle kurulmuş bir şirket. Bu çeşit varlık şirketleri temel olarak bankaların artık tahsil edemez oldukları kredi alacaklarını aşikâr bir iskontoyla (örneğin 100 liralık borcu 40 liraya gibi) satın alıyor ve daha sonra da bu alacakları tahsile uğraşıyor. ötürüsıyla Mega’nın elinde bir yerde değer biçilemez bir bilgi var: Hangi şirketler ne ölçüde batık durumda, bunu biliyor. Anlaşılan bu bilgiyi vakit zaman SBK ile de paylaşıyor; SBK kendine amaç seçeceği şirketleri bu biçimde belirliyor büyük olasılıkla.
Ancak doğal benim bu söylemiş olduğim bir teori şimdilik. Olağan bir ülkede yaşıyor olsaydık, Mali Polis ve tahminen SPK, BDDK üzere kurumlar hem Mega’nın hem SBK’nın kayıtlarını oldukçatan incelemiş ve var ise hata yahut işbirliğini ortaya çıkartmış olurdu.
GÜYA MAHPUSA GİRMEYECEKMİŞ GİBİ…
Çok enteresan bir şey var. Mega Varlık, Ağustos 2019’da sermaye arttırımına gitmiş ve sermayesini 93 milyon 292 bin liraya çıkartmış. Ek sermayenin tamamını da Jacob Ortell Kingston koymuş. Bu sermaye arttırımından yalnızca bir ay evvel, tıpkı Jacob Kingston 21 Temmuz 2019 günü Utah’ta yargılandığı mahkemede savcılıkla ceza mutabakatı yapmış ve yargıca “Ben suçluyum” demişti. (Kendisiyle birlikte kardeşi Isaiah, annesi Rachel ve eşlerinden biri olan Sally Kingston da aynın muahedeyi yapıp “Suçluyuz” demişlerdi.)
Biraz daha sonra kaçınılmaz biçimde bilgilerinı anlatacağım, bu dava bu yılın Mart ayında sonuçlandı, heyet mahkemede hala kendini savunan fakat Kingston kardeşlerin de aleyhinde tabir verdiği Lev Aslan Dermen’i (veya eski ismiyle Levon Termendzhyan’ı) mahkum etti. Heyetin mahkumiyet sonucunın akabinde Amerika’da yargıç ceza tayini yapıyor. Mahkum olan Dermen de, onu mahkum ettiren Jacob ve Isaiah kardeşler de azamî 30 yıl mahpusla karşı karşıyalar, bakalım hakimin takdiri ne olacak. Yargılanan ve hatalarını itiraf eden iki bayan ise azamî 15 yıl mahpusla karşı karşıya.
MEGA DA, SBK DA İŞ YAPMAYA DEVAM EDİYOR
Başa döneyim, diyeceğim o ki, Ağustos 2019’da Jacob Kingston Türkiye’deki şirketinde sermaye arttırımına giderken azamî 30 yıl mahpus cezasına yanlışsız gittiğini biliyordu, ancak bir daha de bu yatırımı yaptı. Büyük ihtimalle fazlaca daha az bir ceza alacak lakin Jacob işlerini, hele Türkiye’deki işlerini durdurmaya niyetli gözükmüyor. Az evvel meselai anlattım, SBK da yurt haricinde ve kaçak bulunmasına karşın işlerini sürdürüyor. Son beş ayda en az iki şirketi elinden çıkardı.
Lakin işler eskisi üzere parlak değil anlaşılan. Örneğin Mega Varlık, son olarak bankalara olan borçlarını ödeyemez duruma düştü, Garanti Bankası’na olan borcuna karşılık teminat gösterdiği şirket merkezi olarak kullanılan yalı satılığa çıktı.
Sezgin Baran Korkmaz kendisi anlatmıyor lakin Kingston ailesiyle ilgilerinde kilit ismin Türkiye’den de vatandaşlık alan Lev Aslan Dermen (Levon Termendzhyan) olduğu anlaşılıyor.
Yer yer haberlerde Los Angeles’teki meşhur Ermeni mafyasıyla da alakası olduğu yazılan, “örgütlü kabahat dünyasının ismi” diye anılan Termendzhyan, 14 farklı şirketin sahibi, büyük ortağı yahut yöneticisi gözüküyor. Bu şirketlerden birinin ismi da SBK Holding USA. Evet, bildiğiniz SBK Holding.
SBK’NIN LOS ANGELES VERSİYONU
Biyografisinde kendisini “12 yaşında akaryakıt istasyonunda pompacı olarak çalışmaya başladı” diye gururla anlatan Termendzhyan’ın Türkiye ile birinci ve tek teması Sezgin Baran Korkmaz değil. Daha evvel, FETÖ’cülükle suçlanıp malından mülkünden edilen fakat aslına bakarsanız servetinin kaynağı da çok karanlık olan Mübariz Mansimov ile ortak bir şirketi olduğu sav ediliyor. Mansimov bu iddiayı çok ırkçı sözlerle reddediyor lakin Termendzhyan’ın oğlu, “Biz onunla ortaktık” diyor, şirket ismi bile veriyor.
Termendzhyan, Türkiye’ye de yatırım yapmış, yani 250 bin dolar getirmiş, karşılığında TC vatandaşlığı da almış. Bu ortada Amerika’da ismini da değiştirmiş, Lev Arslan Dermen yapmış. Termendzhyan’ın şirketlerinden birinin web sitesinde, Amerika haricinde da büyümek istediği söyleniyor, sayılan ülkelerden biri de Türkiye. “Türk hükümetine ham petrol nakliyatı için teklif verdik” diyor. Termendzhyan’ın “teklif verdik” dediği şirketi, işte bu Utah’daki dolandırıcılığa da karışan şirketi: Noil.
SBK HOLDİNG USA DE OLDUKÇA KARANLIK İŞLER YAPIYOR
aslına bakarsanız Utah’daki dolandırıcılık davasında Termendzhyan’ın yönettiği SBK Holding USA’in de ismi geçiyor. Bu şirket, savcıya ve mahkeme kayıtlarına bakılırsa bir emlak şirketi. sıradan bir Google aramasında, Termendzhyan’ın ve şirketlerinin isminin geçtiği hukuk davalarının listesine ulaştım; davalardan birçok SBK Holding USA ile irtibatlı. Emlak almış parasını ödemememiş yahut emlak satmış ancak tapu evresini yapmamış üzere değişik suçlamalar var.
İşte bu karanlık ve gizemli kişiselyet, Termendzhyan, anlaşıldığı kadarıyla Sezgin Baran Korkmaz’ın ABD’ye birinci giriş bileti olmuş. Onun aracılığıyla, onun 2010’dan beri bio-yakıt dolandırıcılığı işinde bir arada çalıştığı Kingston’larla tanışmış SBK ve daha sonrasında da yürümüş gitmiş.
Gitmiş ancak ta buraya gelirken sorduğum soruyu hatırlatayım: SBK’nın parası nereden geliyor?
Kendisine soracak olursanız (gazeteci Ahmet Şık bir sohbette sormuş) SBK, Kingston’lardan bugüne kadar yalnızca 62 milyon dolar almış. Onu da borç olarak. Utah’taki savcılığın bulduğuna bakılırsa toplam 134 milyon dolar Lüksemburg ve Türkiye’ye gelmiş (veya Lüksemburg üzerinden de Türkiye’ye gelmiş).
MASAK’ın bu paranın Türkiye’ye geldikten daha sonra ne olduğuyla ilgili farklı fakat ortasından çıkılması güç tespitleri var. Paranın bir kısmı elden ve nakit olarak bankadan çekiliyor, daha sonra bir daha yatırılıyor vs. SBK’nın şirketleri içinde dolaştırılıyor para.
Bir de natürel Kingston kardeşlerin Mega Varlık üzerinden getirdikleri ve Türkiye’de yönlendirdikleri paralar var. Mega Varlık’ın kendi operasyonları var.
Ziyadesiyle karmaşık ve üstelik ortada pek de mali bilgi olmayan bir durumla karşı karşıyayız. SBK Holding’in ve iştiraki şirketlerin hesaplarını, bilançolarını ve nakit hareketlerini daima bir arada görmeye gereksinimimiz var aslında. Umalım ki İstanbul’da devam eden soruşturmanın sonunda bu para hareketlerini bilebilir duruma gelelim, SBK’nın mali ağını tam olarak nazaranbilelim.
YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYIN