Avustralya ve Yeni Zelanda’daki Dünya Kupası sona erdi. Spor açısından tam bir başarıydı. Ancak hala çok sayıda şantiye var.
Dünya Kupası heyecan verici bir finalle sona erdi. İspanya ile sportif açıdan hak edilmiş bir şampiyonluğumuz var. Yıllar geçtikçe orada çok şey gelişti ve bunu altyapı takımlarının başarıları da gösteriyor. Şakacı bir şekilde, finalde gördüğümüz gibi İspanyolları kandırmak pek mümkün değil. Fiziksel olarak güçlü bir İngiltere’nin pek çok taktik ayarlamaya rağmen hiç şansı yoktu. İspanyol oyuncuları bu büyük zaferden dolayı tebrik ediyoruz.
Video | Gerçek Dünya Kupası şampiyonu oldukça farklı
Kaynak: t-online
Bir oyuncu olarak kendi tecrübelerime dayanarak, kariyerimde her zaman takım olarak bir araya gelip kendi antrenörümüze karşı oynadığımız anlar olduğunu söyleyebilirim. Saçma olan şey hâlâ başarılı olmandı. İspanyol federasyonu, maçın hemen ardından yaptığı açıklamada teknik direktörüne net bir taahhütte bulundu. Elbette başarı her şeyi kapsıyor zaten.
İspanyol derneğinde gücün psikolojik olarak kötüye kullanılmasından sorumlu olanların sistemden çıkarılıp cezalandırılmasını diliyorum. Peki mevcut yapılar nasıl kırılır? Kısmi isyan geçen yıl zaten gerçekleşti. Uygun koşulların yaratılması için artık tüm ekibin kolektif bir tavır alması, kolektif bir istifa etmesi gerekecek. Eğer 23 dünya şampiyonunun tamamı ülkeleri için oynamaya devam etmeyi reddederse federasyon ne yapardı? Baskı oluşturmak ve sınırlar koymak önemlidir. Ve İspanya münferit bir örnek değil.
Zaten köşe yazılarımda Alman derneği hakkında çok şey söyledim. DFB’nin şu anda Nadine Kessler ile görüşme halinde olması memnuniyet verici. Onunla oynadığım her takımda başarılı olduk. Sahada her zaman öndeydi, liderdi, bizi teşvik etti ve zorladı. Son zamanlarda UEFA’da, örneğin Kadınlar Şampiyonlar Ligi’ndeki reformla ilgili olarak çok şey yaptı. Nadine dışarı çıkmaya cesaret etti ve DFB’de olmayan uluslararası deneyimi de beraberinde getirdi.
Peki Avustralya ve Yeni Zelanda’daki bu Dünya Kupası’ndan ne çıkarıyoruz? Sportif açıdan bakıldığında bu tam bir başarıydı. 32 takıma genişlemenin çok büyük olduğuna dair büyük şüpheler vardı. Kalite kaybından korkuluyordu. Olmadı. Bu şüphecilik aynı zamanda biz Almanya’da kadın futbolunun diğer ülkelerde, özellikle de Avrupa dışında nerede geliştiğini bile bilmememizden kaynaklanıyor. Bu çoğu zaman kör bir noktadır.
Turnuva birçok önemli bilgi sağladı. Örneğin, büyük spor başarılarına bakarsanız hem olumlu, hem de olumsuz. Fransa ve Brezilya’yla son 16’ya kalmayı başaran Jamaika gibi bir takım, Dünya Kupası gezisini kitlesel fonlama yoluyla finanse etmek zorunda kaldı. Anlaşılmaz. Bunun gibi örnekler bize daha yapılacak çok şey olduğunu gösteriyor.